In mijn werk stel ik de zoektocht naar perfectie en voltooiing ter discussie door de schoonheid van het onafgewerkte en het vergankelijke vast te leggen.
Mijn sculpturen hebben in feite een eigen levenscyclus, daar ze gecreëerd zijn uit klei, een kneedbaar materiaal, die uiteindelijk een versteende materie wordt.
De sculpturen zijn levensgroot, hebben geen ledematen en geen gezichtsuitdrukking. De afwezigheid van details en de abstracte, minimalistische vormen creëren een gevoel van stilte en ruimte waarin de toeschouwer de ongeschreven verhalen zelf kan invullen.
De grove structuur in contrast met de natuurlijke nuances zorgen zowel voor een krachtig als fragiel geheel. De sculpturen gaan een interactie aan met de natuur, met zon en schaduw lijken ze tot leven te komen, met regen of duisternis is er een gevoel van weemoed. Mijn sculpturen worden opgebouwd vanuit passie en gevoel. Ik volg lijnen, ik sla op mijn werk, snij stukken weg, zet stukken bij. Het is een fascinerend proces dat me telkens weer verrast. Het is een reis tussen geest en materie, tussen een droom en werkelijkheid.
